Medicatie, een drempel of verlichting?

Door Pauline op 14 april 2017

Opgeblazen gevoel, omvang die je, bij wijze van, per minuut ziet groeien, eetbuien en nog veel meer negatieve ellende. Ik heb het over het medicijn Prednison. Voor veel mensen met reuma vast wel bekend. Na 25 jaar uitstel, was het vorig jaar helaas tijd om hiermee te beginnen. Eerst als stootkuur, vervolgens als onderhoudsmedicijn. De reuma was zo actief, dat ik het met mijn huidige injecties niet ging redden. De drempel om Prednison te slikken was voor mij nog hoger dan de Eiffeltoren. Het idee dat dat middel mijn lijf zou gaan veranderen; no way! Helaas was de keus er niet. Het was of een opname of thuis blijven met Prednison en waar kies je dan voor? Natuurlijk, thuis blijven in vertrouwde omgeving met mijn lieve vriend. De reuma kabbelde voort en ik nam elke dag braaf de Prednison. Dat ik zou kunnen veranderen, maakte mij niets meer uit. De ontstekingen moesten weer rustig worden, want het taste mijn kwaliteit van leven behoorlijk aan. Na een paar weken, kon ik beginnen met nieuwe medicijnen! Een enorme opluchting en langzaam voelde ik mezelf weer de 'oude' worden. Ik had in de slechte weken helemaal niet kunnen bewegen, dus ook ik zag de omvang toenemen. Iets wat je als vrouw helemaal niet wilt zien. Na positieve berichten van de reumatoloog, mocht ik dan eindelijk de Prednison gaan afbouwen! Wat een goed bericht, maar ook spannend. Naast de twijfel of het afbouwen wel goed zou gaan, overheerste mijn gevoel van blijdschap dat ik binnen een paar weken van dit vervelende middel af zou zijn! Is dit nou eigenlijk allemaal wel de schuld van de Prednison of is het gewoon een tikje kwetsbaarheid omdat de reuma zo slecht is?

Hier ben ik over na gaan denken, toen mijn reumatoloog mij aanspoorde om meer te bewegen en nog even tactisch te zeggen dat ik 'dikker ben geworden sinds de opvlamming'. Verdrietig en onzeker verliet ik de spreekkamer en eenmaal thuis was ik boos! Boos op de reuma, welke mij afgelopen weken enorm invaliderend heeft gemaakt. Boos op de Prednison, welke mijn gewicht duidelijk heeft doen toenemen en boos op mijn reumatoloog, welke compleet over mijn kwetsbare gevoelens heenwalste en deed alsof 8 maanden Prednison slikken mijn schuld was.

Was het slikken van Prednison nu zo erg? Nee, een beetje maar! Het heeft ook positieve wending gehad. Hoe slecht de reuma ook was, ik kon wel elke avond met een gelukkig gevoel naast mijn vriend, in ons mooie huis, in slaap vallen. Natuurlijk, doet het je pijn als je je niet meer fijn voelt in het lichaam wat zo is verandert. Hoeveel mensen ook zeggen; 'je bent mooi van buiten en van binnen' en één iemand probeert tactisch te zeggen dat je 'iets bent aangekomen', dit laatste doet veel meer pijn. Zou ik opnieuw Prednison nemen als het nodig is? Ja, als dit mij actiever en fitter houdt, zeker! Schoonheid zit juist van binnen en je uiterlijk verandert niet wie of wat je bent.

Inmiddels een paar weken later; Prednison minder en voel ik mij weer sterk en zeker! Ik ben de stad ingegaan, veel nieuwe kleding gekocht en een vakantie geboekt. Die kilo's komen wel. Eerst ga ik weer genieten dat ik weer zelfstandig ben, heerlijk toch?