Blauwe plekken

Door Saskia Juinen op 3 augustus 2016

Bij Abe zijn ze ook vaak intens blauw-paars, soms bijna zwart, omdat hij langer blijft doorbloeden. Je kunt het vergelijken met een kraan die wordt opengedraaid en bij Abe duurt het wat langer voordat de kraan dicht kan. In het begin probeerde ik zijn blauwe plekken te verhullen met lange mouwen en broeken, maar dat doe ik niet meer. Als ik ze al niet kan accepteren, hoe kan ik dan van Abe verwachten dat wel te doen. Want ze horen erbij. Die blauwe plekken.

In onze directe omgeving (crèche, buren, vriendjes) weet men van Abe’s hemofilie en dat dat de oorzaak is van die blauwe plekken. Ik was eerst nog wel eens bang dat iemand Jeugdzorg zou bellen of iets dergelijks (dramakoningin als ik soms ben), maar dat kan ik gelukkig steeds beter loslaten. En die blauwe plekken blijken ook handig. Want Abe krijgt nu wekelijks stollingsfactor en aan zijn blauwe plekken kan ik aflezen of de stollingsfactor z’n werk heeft gedaan. Dan zie ik in het midden van die blauwe plekken een witte kern ontstaan en weet ik dat het kraantje dicht is. Een goed teken, want dat betekent ook dat Abe’s immuunsysteem nog geen remmers heeft aangemaakt.

Abe begint ook steeds meer te snappen dat er een verband is tussen de blauwe plekken en zijn wekelijkse prik. Hij wijst dan op een blauwe plek en zegt “moet even prikje”. En dan gaat hij weer met z’n autootjes spelen. Want als je 2,5 bent zijn er wel belangrijkere dingen dan blauwe plekken en prikjes. Gelukkig maar.