Wat Davos met me gedaan heeft...
Het is alweer een tijdje terug dat ik voor Cyberpoli een column heb geschreven.Vandaag de dag vond ik het wel weer tijd voor een nieuwe column en is er ook ruimte om een column te schrijven!
Sinds 13 augustus, de dag dat ik uit Davos ben thuis gekomen, heb ik niet meer stil gezeten.
Davos heeft veel indruk op mij gemaakt en ik heb daar ook veel geleerd. Het was best vreemd om weer thuis te zijn. Geen behandelende artsen, groepsleiders of kinderen om je heen. Nee, je werd nu omringd door je ouders, broertje en zusje. Vertrouwd, zo voelde het om weer thuis te zijn. In Davos eet je tussen de middag warm. Thuis eet je gewoon brood. In Davos heeft men veel begrip. Thuis (dan heb ik het over de samenleving) moet er zo nu en dan om begrip gevraagd worden.
Ondertussen ben ik alweer 32 weken thuis en is de energie die ik in Davos getankt heb alweer bijna op.
Het Nederlands Astmacentrum Davos heeft veel met mij gedaan. Het heeft mij op een of andere manier wakker geschud.Tegenwoordig durf ik mijn grenzen aan te geven, zonder dat ik bang ben voor vervelende reacties. Ook geniet ik meer en durf ik wat risicos te nemen. In Davos ben ik gegroeid. Letterlijk en figuurlijk.
Toen ik vorig jaar Januari in het ziekenhuis belande heb ik mij zelf van alles aangepraat. Prednison kuurtjes maakte mij dol. Dit was de reden dat ik toen besloot om te stoppen met eten. Omdat ik niet at had in nog minder energie en werd het allemaal nog lastiger.
Tegenwoordig zit ik in Utrecht op school en doe ik een Journalistieke maar communiatie achtige opleiding! Ondanks het feit dat ik aardig wat verzuim, zijn mijn cijfers ok en loop ik goed bij (: Als je alles goed organiseert komt alles goed!
Al gaat het leven met ups en downs, we blijven lachen!