opvang en omgeving

  • Avatar van cyn1
    cyn1 op 9 april 2013
    Hallo,

    Ik ben een moeder met een dochter van 1,5 die het wrs nodig heeft nieuwe prikkels te krijgen. waarvoor kiezen andere ouders met een downkindje? Ik wil eerst een gastouder.

    ik zie graag andere reacties.

    Grt,

    Cynthia
  • Avatar van annemiekeblank
    annemiekeblank
    op 10 april 2013
    Hai Cynthia,
    Hoe ouders de opvang van hun kinderen (met of zonder Down ;)) regelen, hangt erg af van hun persoonlijk situatie én natuurlijk van het kind! Ik kan je iniedergeval vertellen hoe wij het hebben geregeld?

    Onze dochter Fenna ging best goed en heeft geen medische problemen. Daarom hebben wij haar na haar geboorte direct aangemeld bij een gewone creche, waar zij ook een plekje heeft gekregen. Zij werd daar prima opgevangen gedurende 2 dagen in de week. De andere dagen waren wij thuis (de ene dag mijn man, de andere dag ikzelf) en één dag ging zij naar Oma. Zo konden wij ons werk en de zorg voor ons kind, met deze opvang, goed combineren. En onze dochter gedijde daar goed op! Ze was onderzoekend en alert en had niet meer stimulatie nodig dan gemiddeld, dus de creche en oma's zorg waren een prima plek voor haar, als ze niet bij ons kon zijn.

    Totdat ze ruim 4 jaar was is onze dochter op de creche gebleven. Dat ging eigenlijk heel soepel en vanzelfsprekend. Rond haar tweede verjaardag ging ze net als andere kinderen over van de baby- naar de peutergroep. De voorwaarde was dat ze kon lopen, dat was wel zo handig. Gelukkig liep ze vrij vlot, dus dat was geen probleem. Praten deed ze toen nog niet, maar ze kon voldoende duidelijk maken wat ze wilde en er werd (in beperkte mate) gewerkt met gebaren, dus ook dat leverde geen problemen op.

    Vanaf toen ze een jaar of twee was, hebben we haar ook laten meedoen met een speelleergroepje voor kindjes met Down, om zo nog wat extra aandacht voor haar ontwikkeling te hebben. Ook hier was de voorwaarde dat ze wel kon lopen. Ik weet van andere ouders dat dit ook de tijd is dat ze hun kindje naar een peuterspeelzaal laten gaan, maar dat hebben wij dus nooit gedaan, omdat ze ons inziens op de creche al voldoende uitgedaagd werd en training kreeg.

    Om het plaatje compleet te maken: verder had ze vanaf ongeveer haar eerste verjaardag logopedie om de communicatie te ondersteunen en fysiotherapie, om haar fysieke ontwikkeling te ondersteunen. Logopedie heeft ze tot de dag van vandaag, en nu elke week terwijl we zeker het eerste jaar begonnen met laag frequente bezoeken (1 keer per 1 a 2 maanden). We hebben dit geleidelijk opgevoerd tot 1 keer perw eek nu ze naar school gaat, omdat het naar school gaat haar communicatie sowieso enorm stimuleert, en dit een mooi momentum creeert om aan haar communcatie te werken!
    Toen ze naar school ging hebben we de fysiotherapie gestopt. Ze ging daar al erg weinig naartoe, en met 4 jaar vonden we dat -in overleg met de kinderarts- ook niet meer nodig.

    Het laatste half jaar van de creche-tijd (ze was toen ruim 3,5 jaar oud) hebben we de oma-dag omgeruild voor een crechedag zodat ze meer wende aan een schools ritme (3 dagen naar de creche, 2 dagen bij ons thuis), om haar zo meer voor te bereiden op het naar school gaan. Ook hebben we voor het laatste jaar wat extra ondersteuning op de creche aangevraagd, om haar ook in haar vaardigheden te trainen (beter blijven zitten, werkjes maken, ..), waarvoor we een indicatie bij het CIZ hebben gevraagd én gekregen. Dit werd aangevuld met "extra handen" die ook hielpen om Fenna te trainen, maar dan meer op het sociale interactie-vlak, zoals spelletjes doen en in de kring zitten. Dit werd gefinancierd door de gemeente Amsterdam, via de organisatie Okido (de mogelijkheden wat dit betreft verschillen erg per gemeente, dat moet je dus even gaan uitzoeken).

    Sinds ze ruim 4 jaar oud is gaat ze naar een reguliere basisschool in de buurt, en heeft ze een "rugzak" (dat is de naam voor de leerlinggebonden financiering, ook wel LGF) waarmee voor Fenna een klasseassistente gefinancierd wordt, die haar een paar uur per week extra assisteert in de klas.

    Fenna is nu bijna 5 jaar oud en het gaat goed met haar! Volgend schooljaar gaat ze weer gewoon naar de basisschool. We duimen dat het zo voorspoedig blijft gaan.

    Ik wens je veel succes met jouw keuze, om te kijken hoe jij het gaat inrichten voor je kindje.

    Hartelijke groet,
    Annemieke Blank, moeder van Fenna (bijna 5 jaar)
  • Avatar van wilmavanklinken
    wilmavanklinken op 10 april 2013
    Hoi,

    Ik ben moeder van Noortje (2,5) met downsyndroom. Noortje gaat vanaf haar geboorte naar het reguliere KDV en het laatste half jaar hebben we dat gecombineerd met 3 dagen KDC. Deze combi werkt voor haar heel goed. Enerzijds de uitdaging en gerichte ontwikkelingsbegeleiding op het KDC en anderzijds het gewone leven met "normale" kinderen. Op het reguliere KDV krijgt Noortje nog integratiebegeleiding, wat haar helpt wat beter te ontwikkelen omdat ze natuurlijk wel achter is op haar fysieke leeftijdsgenootjes.

    MEE heeft me geholopen, maar ik heb ook zelf contact gezocht met een KDC in Aalsmeer, waar ik woon is dat Stichting Ons Tweede Thuis en zij hebben ook geholpen met de procedure e.d.

    Ik hoop dat je iets hebt aan deze informatie. Als je nog een gerichte vraag hebt, schroom niet om deze te stellen!

    Groetjes,
    Wilma
  • Avatar van cyn1
    cyn1 op 11 april 2013
    Hoi dames,

    Heel erg bedankt voor jullie reacties.

    Vandaag is Tiffani voor het eerst gaan wennen bij de gastouder, maar voor een kind van 1,5 is dat natuurlijk pittiger dan een baby.

    Mijn oudste heb ik vanaf baby zijnde al naar een kdv gebracht, en bij Tiffani vond ik dat niet nodig. Immers, ik ben toch thuis.

    Nu merk ik dus dat er wel behoefte is om in contact te komen met leeftijdsgenootjes.
    Ik ben al sinds augustus vorig jaar bezig met Early intervention, en ik vraag me nu een beetje af in hoeverre het een idee is om, naast een speciale psz naar de reguliere gastouder te laten gaan.

    Ik ga er nog maar wat verder over nadenken.

    Grts,

    Cynthia
  • Avatar van wilmavanklinken
    wilmavanklinken op 11 april 2013
    Succes met het wennen en het verder onderzoeken van wat goed voelt jullie.
    Gr. Wilma
  • Avatar van Tania
    Tania op 8 mei 2013
    Hoi

    Ik zal me even voorstellen.

    Ik ben Tania 30 jaar en in verwachting van ons eerste kindje, na enkelen testen
    en een vlokkentest is eruit gekomen dat ons kleine meidje het downsyndroom heeft.
    Graag zou ik ervaringen willen horen van ouders die ook voor de keuze hebben gestaan om verder te gaan of niet, mijn meisje is voor mij van harte welkom , maar ben ontzettend bang dat ze lichamelijke afwijkingen heeft en dat ik de zorg niet aankan als ze geboren is )
    ( ookal denk ik van wel)
    waar kan ik tegen aan lopen? hoe beeinvloed het je leven? welke maatregelen moet ik nemen zodat ze naar een schooltje kan?
    Nou voldoende vragen heb ik erover....

    Groetjes Tania
  • Avatar van marsitter
    marsitter op 15 mei 2013
    Hoi

    Ik zal me even voorstellen.

    Ik ben Tania 30 jaar en in verwachting van ons eerste kindje, na enkelen testen
    en een vlokkentest is eruit gekomen dat ons kleine meidje het downsyndroom heeft.
    Graag zou ik ervaringen willen horen van ouders die ook voor de keuze hebben gestaan om verder te gaan of niet, mijn meisje is voor mij van harte welkom , maar ben ontzettend bang dat ze lichamelijke afwijkingen heeft en dat ik de zorg niet aankan als ze geboren is )
    ( ookal denk ik van wel)
    waar kan ik tegen aan lopen? hoe beeinvloed het je leven? welke maatregelen moet ik nemen zodat ze naar een schooltje kan?
    Nou voldoende vragen heb ik erover....

    Groetjes Tania
  • Avatar van marsitter
    marsitter op 15 mei 2013
    Hallo Tania,

    Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap!
    Ik ben sinds april vorig jaar moeder van een dochter met Down syndroom. Wij wisten tijdens de zwangerschap dat ze het downsyndroom heeft. Voor deze zwangerschap ben ik zwanger geweest van een zoontje met trisomie 18. (syndroom van Edwards) Deze zwangerschap hebben we tot ons grote verdriet afgebroken. Ik weet dus precies voor welke moeilijke keuze je staat. Bijna onmenselijk om over zoiets te kunnen beslissen. Trisomie 18 is (zoals ze dat netjes zeggen) 'niet verenigbaar met het leven' en down syndroom is toch wel een ander verhaal, maar de keuze die je hebt blijft ontzettend zwaar!
    Wij hebben ervoor gekozen om onze dochter met Down geboren te laten worden. Uiteraard waren ook wij bang dat ze allerlei afwijkingen zou hebben. Ze bleek (ontdekt tijdens de 20 weken echo) een AVSD (hartafwijking, komt veel voor bij Down) te hebben. Niet fijn om te horen, maar gelukkig heel goed te opereren.
    Voordat ik nu een heel verhaal ga houden over wat er allemaal mis kan zijn en je ga vertellen dat dit lang niet altijd zo hoeft te zijn, wil ik eigenlijk maar één belngrijk ding aan je kwijt.
    Als je een kind krijgt, weet je nooit vooraf of het gezond ter wereld gaat komen, zich volgens de boekjes gaat ontwikkelen en uitgroeit tot een brave burger. Er kan in een mensenleven heel wat mis gaan, maar ook goed gaan, waar we vooraf ons niet op kunnen voorbereiden.
    De zorg voor je kindje kan je zeker weten aan. Vanaf het moment dat je haar vast zult houden is het namelijk je kindje en dat is het belangrijkste dat er voor zorgt dat jij het aankan.
    Maak je geen zorgen over maatregelen die je vooraf moet nemen, geniet van je zwangerschap en daarna van je kind. Niemand krijgt een handleiding van zijn kind mee na de bevalling.
    Welke keuze je ook maakt, er is geen goed of fout. Het is simpelweg jouw keuze.

    Wij genieten enorm van onze prachtige dochter met down en ze doet het geweldig!
    Ik wens je veel sterkte met je beslissing!

    groeten,

    Martine

    Hoi

    Ik zal me even voorstellen.

    Ik ben Tania 30 jaar en in verwachting van ons eerste kindje, na enkelen testen
    en een vlokkentest is eruit gekomen dat ons kleine meidje het downsyndroom heeft.
    Graag zou ik ervaringen willen horen van ouders die ook voor de keuze hebben gestaan om verder te gaan of niet, mijn meisje is voor mij van harte welkom , maar ben ontzettend bang dat ze lichamelijke afwijkingen heeft en dat ik de zorg niet aankan als ze geboren is )
    ( ookal denk ik van wel)
    waar kan ik tegen aan lopen? hoe beeinvloed het je leven? welke maatregelen moet ik nemen zodat ze naar een schooltje kan?
    Nou voldoende vragen heb ik erover....

    Groetjes Tania
  • Avatar van wilmavanklinken
    wilmavanklinken op 21 mei 2013
    Hoi Tania,

    Ik heb net een heel verhaal voor je gemaakt met mijn ervaring en begrip voor jouw moeilijke situatie, maar op het moment dat ik op bericht plaatsen klikte, werd ik uit de site gegooid, met als gevolg dat mijn hele verhaal weg is.

    Ik wil je graag vertellen over mijn ervaring, maar voor nu vind ik het te laat worden. In ieder geval kun je bij de interviews mijn verhaal lezen. En over mijn laatste ervaringen van het afgelopen jaar, met name over ontwikkeling, opvoeding en dergelijke vertel ik je graag later.

    Je kunt me ook een prive berichtje sturen, met gerichte vragen, dan kan ik die voor je beantwoorden.

    Op facebook is er een site D mama's waar je veel foto's en verhalen van andere moeders/ouders kunt lezen, wat wellicht ook helpt bij je beeldvorming.

    Groetjes,
    Wilma
  • Avatar van Bianca1711
    Bianca1711 op 11 juli 2013
    Hoi Tanja

    Je kan je ook aanmelden op Facebook.
    D mama's
    Is een groep met moeders en een paar vaders :) die een kindje hebben met down.
    Ik ben ook de gelukkige moeder van een dochter met down.
    Wel veel zorgen gehad, maar we zijn er sterker uit gekomen, veel sterker.
    En mijn leven is verrijkt.
    Ik heb ook nog een zoon, die "gemiddeld" geboren is, maar waar ik heel veel zorg voor had en nog heb eigenlijk.
    Ik ben meer met hen in de weer met alle logen, dan voor mijn dochter. Al kreeg ik bij haar mensen over de vloer.

    Je mag me altijd een bericht sturen.

    Groetjes bianca