Hoe stel je de diagnose overmatig huilen?

Een goede anamnese en lichamelijk onderzoek moeten aantonen of sprake is van een medische oorzaak.

Anamnese (medische voorgeschiedenis)

Belangrijk in de anamnese zijn alle bijzonderheden voor en rond de geboorte, en eventuele problemen nu en in het verleden bij (een van de) ouders. Hierbij is er specifiek aandacht voor psychiatrische problemen (waaronder depressieve en angstklachten), psychosociale problemen (bijvoorbeeld huisvestingsproblemen en relatieproblemen) en middelengebruik (roken, alcohol, drugs). Ook is het goed om aandacht te hebben voor levensgebeurtenissen. Met deze informatie kan een inschatting gemaakt worden van de draagkracht en draaglast van de ouders, en van beschermende of juist zorgelijke factoren. Ook moeten de lichamelijke problemen van de baby (alarmsymptomen) die horen bij reflux (gallig braken, projectielbraken, bloedbraken, rectaal bloedverlies) en koemelkallergie (problemen met de huid, maag en darmen of luchtwegen) worden bevraagd. Zie ook interview Marc Benninga

Ouders kunnen een huildagboek bijhouden en noteren hoe vaak wordt gehuild, wanneer en in welke situaties. Zie ook Richtlijn excessief huilen.

Lichamelijk onderzoek

Een volledig lichamelijk onderzoek moet worden gedaan, met extra aandacht voor o.a. lengte, gewicht, schedelomtrek, vitale parameters, de huid, dysmorfieën en de ontwikkeling van het kind.

Aanvullend onderzoek

Bij baby’s onder de vier maanden die overmatig huilen, kan eenmalig een urineonderzoek worden gedaan om te zien of sprake is van een blaasontsteking.