Mensen in mijn klas weten het, maar of ze er begrip voor hebben?

Door Charissa Schouten op 2 november 2010

De laatste keer heb ik een blog geschreven over een astmapatiënt die niet wilde dat kinderen op school wisten dat ze astma heeft. Zelf ben ik juist het tegenovergestelde, ik wil altijd dat mensen weten dat ik er wat langer over doe om de trap op te lopen of eventjes uit moet puffen als ik naar school gefietst heb. Mensen in mijn klas weten het dus, maar of ze er begrip voor hebben? Tja, dat is een tweede. Zelf ben ik ervan overtuigd dat als je iets met je eigen ogen gezien hebt, je het sneller gelooft.

Dus begon ik te denken, waarom begin ik niet met het maken van een reportage over het leven als Astmapatiënt. Je kunt denken aan het in beeld brengen van het Longinhoud testje of een NO meting. Het maken van een longfoto of een dagje mee op de dagbehandeling.

Veel astma patiënten vergeten nog wel eens dat het niet is: “Hoi, ik ben astma”. Maar dat het is: “Hoi, ik ben (in mijn geval) Charissa en ik heb astma”. Het leven met astma is namelijk 9 van de 10 x geen pretje. Je bent afhankelijk van medicatie, de kunst is om het niet te vergeten in te nemen. Op een gegeven moment komt het in je vaste rijtje te staan: opstaan, tandenpoetsen, ontbijten en medicijnen innemen. Dit zei Anne Koolen in het astmafonds boekje ‘Piepen, hoesten, benauwd; feiten over astma. TIP!: vraag het boekje aan! Er staan veel handige weetjes en tips in + een paar ervaringen van BN'ers.

Maar goed. Heb jij astma en ben je bang dat mensen vinden dat jij je aanstelt omdat je niet aan de buitenkant kunt zien dat er van binnen iets niet snor zit, hou dan een spreekbeurt in je klas!

Tot mijn volgende column.
Groetjes Charissa =D