Dat prikken in mijn been vond ik zo vervelend

Wat gebeurde er?

Een jaar geleden voelde ik na het wakker worden een druk op mijn borst. Ik was heel benauwd en had pijn met ademhalen. Bij het fietsen naar school merkte ik dat het niet lekker ging. Op school kon ik bijna niet meer ademen. Ik belde mijn moeder dat het niet goed ging, en ook mijn vrienden zagen dat. Mijn moeder stuurde mij naar de huisarts, die dacht aan een longontsteking, ik kreeg medicijnen, maar die hielpen niet. Het ging steeds slechter. De dag erna bleef ik thuis en die avond werd het zo erg dat de huisarts ons naar het ziekenhuis stuurde. Daar dachten ze dat ik een spier tussen mijn ribben had gekneusd en ik kreeg pijnstillers. Een andere dokter vertrouwde het niet helemaal, maar ze hielden het erbij.

Had je pijn?

Ja, ik had heel veel pijn op mijn borst, maar ik had nog geen dikke arm of zo. Dat kwam pas daarna. Ik kreeg een onwijs dikke rechterarm. Mijn moeder is verpleegkundige en zag meteen dat het niet klopte. We gingen weer naar de dokter en die stuurde ons weer door naar het regionale ziekenhuis. Daar kreeg ik onderzoeken en een infuus in mijn arm. Toen werd ik met de ambulance naar het AMC overgebracht omdat ze daar beter onderzoek konden doen. Ze hadden wel door dat het waarschijnlijk een trombose was.

Wat vonden ze van je longen?

Daar zeiden ze toen nog niet zo veel over. Mijn arm viel erg op. Die was dik, opgezwollen en had gele en rode vlekken. Met mijn longen waren ze nog niet zo bezig.

Deed je arm pijn?

Nee, ik had er geen last van, ook niet een zwaar gevoel. Maar goed, in het AMC kwamen ze er snel achter dat ik een longembolie had en dat het gevaarlijk kon zijn. Er stonden in een keer heel veel artsen aan mijn bed.

Wist je wat een trombose was?

Ik heb biologie in mijn pakket, dus ik wist het wel.

Schrok je ervan?

Ik was er in het begin wel redelijk nuchter onder. Er gebeurde zo veel in een paar dagen. Maar toen lag ik ineens in het AMC met al die artsen om me heen. Daar schrok ik wel van. Bang was ik niet. Later kwam wel het gevoel dat het ook heel anders had kunnen lopen.

Kreeg je meteen medicijnen?

Ja, bloedverdunners, fenprocoumon en antibiotica. Die antibiotica had ik al, maar volgens de dokter had dat geen zin, daar moest ik mee stoppen. In het begin moest ik ook twee keer per dag heparine prikken in mijn bovenbeen, Fraxiparine®.

Deed je dat zelf?

Ja, ik heb eerst geoefend op een sinaasappel en daarna in mijn eigen been, dat was wel gek. Ik kreeg er heel erge spierpijn van. Ik prikte vaak in een spier of zo. En het moet net onder de huid. Nadat ik uit het ziekenhuis was, heb ik het nog een maand gedaan.

Hoe vond je dat?

Die vier weken prikken, dat was gewoon vervelend. Ik werd er echt gek van, dat prikken in mijn eigen been. Het slikken van medicijnen, dat was niet zo erg.

Hoe lang moest je in het ziekenhuis blijven?

Twee nachten, drie dagen.

Hebben ze nog gezocht naar de oorzaak?

Ze denken aan een trauma, want in mijn familie had niemand trombose, dus geen erfelijke oorzaak. Ik ski al sinds mijn vierde op hoog niveau, drie keer in de week. Ze denken dat het een val is geweest.

Kun je je een val herinneren?

Ja, dat gebeurt wel vaker, maar ik wist niet dat ik daar trombose van kon krijgen.

Was je op wintersport geweest toen het gebeurde?

Nee, het gebeurde in januari, maar begin maart ben ik wel weer gaan skiën. Ik mocht niet trainen, maar wel vrij skiën.

Hoe lang heeft het geduurd voor de zwelling verdween?

Dat heeft lang geduurd, mijn arm is nog steeds een beetje dikker, ongeveer een centimeter. Als je het niet weet, zie je het verschil niet. In het begin was hij heel erg opgezwollen. In het ziekenhuis kreeg ik een kous om mijn arm, toen nam het wel snel af. Die kous heb ik drie maanden gedragen. Toen was mijn arm weer redelijk normaal.

Als je je arm veel beweegt, krijg je dan last?

Nee, eigenlijk niet.

En je longen, heb je daar nog last van?

Daar heb ik nog wel veel last van gehad. Als ik naar school fietste stond ik na vijf minuten al stil, dan lukte het niet meer. Terwijl het maar vijftien minuten fietsen is. Ik kon niet goed doorademen. De pijn in mijn longen ging snel over, maar die kortademigheid niet. Zo'n schooldag koste me zo veel energie. Het herstel van mijn longen duurde wel anderhalve maand. Daarna was het wel weer normaal.

Deed je naast skiën nog andere sporten?

Ik ging ook naar de sportschool, maar dat heb ik toen heel lang niet gedaan. Ik heb ook een tijd niet geskied. Mijn conditie ging enorm achteruit, maar die is nu wel weer goed, ik ben weer fit. Ik moest wel weer vanaf nul beginnen. Normaal sportte ik vier à vijf keer in de week en dan ga je ineens naar nul, dan gaat het snel achteruit.

Wanneer kon je weer normaal naar school fietsen?

Na twee weken ging het wel weer.

Als je nu intensief sport of skiet, ben je dan nog steeds kortademig?

Dat is allemaal weg.

Die bloedverdunners, hoe lang ben je daarmee doorgegaan?

Een halfjaar ongeveer, en ik moest een à twee keer in de week naar de trombosedienst om te kijken of mijn waarden goed waren. Ik slik nu geen medicijnen meer.

Hoe vaak moet je nu nog op controle komen?

In het begin om het halfjaar, en nu pas weer over een jaar. Bijna niet meer dus. Een paar onderzoeken, longonderzoeken, bloedprikken, en dat is het wel een beetje.

Zijn er nog voorzorgsmaatregelen die je moet nemen?

Ja, ze zeiden dat ik moest stoppen met skiën. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Anders is het leven ook zo saai, als je niks meer mag. Er kleeft natuurlijk wel een risico aan; als ik nog een keer een trombose krijg, zit ik mijn leven lang vast aan de medicijnen.

Nog andere voorzorgsmaatregelen?

Ja, als ik lang ga vliegen, moet ik een spuitje nemen. Maar beter is om niet lang te gaan vliegen. Het is nog niet nodig geweest. Als ik wel ga, moet ik contact opnemen met het ziekenhuis. Het is wel belangrijk om te weten wat ik dan moet doen.

Hoe reageerden je vrienden?

Mijn beste vrienden wisten wel dat ik in het AMC lag vanwege de trombose. Er zijn wel vrienden langs geweest, die hadden ook biologie en die waren er ook wel van geschrokken. Ze hoopten wel dat ik snel weer naar school kwam. Ik werd dagelijks geappt, hoe het ging en zo.

Heb je nog naar informatie over trombose gezocht?

Nee, dat viel wel mee. In het ziekenhuis was ik er al continu mee bezig. Als ik alleen was ging ik liever even wat anders doen. Een filmpje kijken of zo. Even wat anders aan mijn hoofd.