Christian (16). Een echt rotjaar…

Ik ben Christian, ik zit op 3 vwo en ik ben 16 jaar. Ik heb sinds mijn 13e diabetes. Het gaat nu wel goed met me, maar ik heb wel een echt rotjaar gehad. Ik zat in de 2e klas en ik was ineens niet meer goed in te stellen. Het ging helemaal mis. Ik moest steeds naar de dokter en werd zelfs twee keer een week opgenomen in het ziekenhuis in Helmond, maar het ging maar niet beter. Ze dachten op een gegeven moment zelfs dat ik immuun was voor insuline.

Boos

Ik werd er helemaal gek van en zag het niet meer zitten. Ik had er zo genoeg van. Ik wilde niet meer naar de dokter en werd vreselijk boos. Zeker toen ik hoorde dat ik, ook nog tijdens de zomervakantie, opgenomen moest worden in het ziekenhuis in Nijmegen. Ik baalde ontzettend, daar ging m’n vakantie. Ik was zo verschrikkelijk boos. Boos van binnen, en verder op iedereen die ook maar vroeg naar mijn diabetes. Ik wilde dat ze me met rust lieten, zodat ik gewoon kon leven, net als iedereen. Ik wilde geen diabetes hebben. Ik heb zelfs een keer mijn bloedsuikermeter op de grond kapot gesmeten.

Elkaar helpen

Gelukkig werd ik samen met een vriend opgenomen in Nijmegen. Dat scheelde een hoop. We lagen samen op een kamer en hielpen elkaar erdoorheen. Het werden uiteindelijk drie weken. We baalden enorm en waren soms best lastig. We deden wel wat er gezegd werd, maar het moest wel eerst tien keer gevraagd worden. Ze hebben me in Nijmegen goed geholpen. Ik kreeg heel veel insuline en toen ging het langzaam naar beneden. Toen ik naar huis mocht was ik gelukkig goed ingesteld.

Overwonnen

Toen ik het heel moeilijk had ben ik wel steeds mezelf gebleven. Ik zonderde me niet af en bleef met mijn vrienden optrekken. Ik heb veel geluk gehad dat mijn vrienden me steunden. Met één vriend heb ik een speciale band opgebouwd. Hij heeft me heel erg geholpen, daarom ben ik er zo goed uitgekomen. Die slechte periode heb ik dankzij mijn vrienden overwonnen.

Vooruit kijken

Als ik nu terugkijk op die moeilijke tijd vind ik dat ik er goed uitgekomen ben. Ik heb mezelf echt beter leren kennen. Ik accepteer nu dat diabetes een deel van mij is en dat ik ermee moet leven. Die zware periode heb ik afgesloten. Ik probeer er ook niet meer aan terug te denken. Die machteloosheid die ik toen voelde, dat was heel erg. Het ging niet goed met me maar ik kon er niets aan veranderen. Ik had het niet in de hand en kon er zelf niets aan doen. Dat probeer ik te vergeten. Ik wil nu zo veel mogelijk vooruitkijken.

Carnaval

Drie jaar geleden tijdens het carnaval werd mijn diabetes ontdekt en dit jaar heb ik weer gewoon carnaval gevierd. Ik let een beetje extra op met alcohol en prik wat vaker, maar verder doe ik lekker mee. Ik zorg er wel voor dat ik weet hoe hoog ik zit voordat ik ga stappen en als ik thuiskom, controleer ik nog een keer. Als ik uitga neem ik altijd mijn spullen mee.

Tip

Of ik nog een tip weet? Misschien een voor ouders. Toen ik het zo moeilijk had in die rottijd wilde ik zo weinig mogelijk gezeur. Ik wilde niet voortdurend horen of het wel goed met me ging iedere ochtend, middag en avond. Af en toe vragen is oké, maar vooral niet te vaak.