Leer luisteren naar je lichaam

Verina (46) is de moeder van Hillary. Ze probeert haar dochter zo goed mogelijk te begeleiden. Verina heeft nog twee andere dochters van 10 en 15 jaar oud.

Hoe vind je dat het gaat met Hillary?

Het gaat goed, al denk ik wel eens dat ze te druk is en te weinig rust neemt. Ze heeft veel meer energie, is assertiever geworden en stapt eerder op dingen af. Ik kan me nu eigenlijk niet meer voorstellen dat ze zo ziek is geweest. Maar ze moet wel opletten dat ze genoeg rust voor haar lichaam neemt.

Ze is bijvoorbeeld net twee dagen uit logeren geweest en kwam niet helemaal gezond terug. Dan denkt ze zelf dat het wel meevalt, dat het een klein griepje is. Maar ik zie het als een waarschuwing en ik vind dat ze daar naar moet luisteren. Ik denk dat ze haar ziekte nog niet helemaal heeft geaccepteerd, ze ontkent het nog voor een deel. Inzicht krijgen is best lastig.

Hoe heb jij je staande gehouden?

Het was een heel zware tijd. Steeds naar het ziekenhuis, de zorgen om Hillary, mijn zus die stierf en dan nog het zoeken naar de juiste behandeling. Hillary reageert heel slecht op veel medicijnen. Dan wilde de arts haar antibiotica geven, terwijl ik wist dat ze daar niet goed tegen kan. Het is moeilijk om dan gehoord te worden.

Ik heb zelf veel vertrouwen in de orthomoleculaire geneeskunde, maar daar willen de meeste specialisten niet aan. Ik heb op een gegegeven moment zelf contact gezocht met een orthomoleculaire arts en die heeft Hillary het middel Seda Crohn voorgeschreven, met heel goede resultaten. Binnen een paar dagen was haar buikpijn aanmerkelijk minder. En ze kreeg ook veel meer energie.

Het loslaten van een kind met een chronische ziekte is lastig. Hoe ervaar jij dat?

Ik vind het moeilijk om de zorg tijdens een ziekenhuisopname uit handen te geven. Ik heb gezien bij mijn zus wat er kan gebeuren, zij stierf aan een verwaarloosde Crohn. Dat maakt het loslaten niet gemakkelijk.

Ik probeer Hillary zelfstandig te maken, zodat ze het op een gegeven moment zelf kan oppakken. Ze zorgt al helemaal zelf voor haar medicijnen. Een enkele keer vergeet ze het en dan baal ik wel. Maar over het algemeen gaat het prima. Ik vind het belangrijk dat ze goed leert luisteren naar haar lichaam. Als ze dat goed kan, kan ik haar, denk ik, wel loslaten. Ze moet leren voor zichzelf op te komen. Als ze de artsen goed kan vertellen hoe ze zich voelt, mag ze van mij ook alleen naar het ziekenhuis voor de controles. Ik zie nu soms nog dat ze niet al haar klachten aan de arts vertelt en dan herinner ik haar tijdens het consult daaraan.

Heb jij nog een tip voor andere ouders?

Probeer helder te houden wat je zelf graag wilt en probeer dat te bewaken. Er gebeurt zo veel dat het moeilijk is om je niet te laten overdonderen. Je hebt te maken met een hele batterij artsen en deskundigen en je weet zelf niet zoveel. Maar je kent je eigen kind het best, volg je eigen gevoel. Mijn vermoedens blijken heel vaak uit te komen.
Je moet ook leren laveren tussen verschillende disciplines. Ik houd zelf meer van de alternatieve weg, maar vind het ook belangrijk om te luisteren naar wat de arts zegt. Maar daarbij probeer ik wel mijn eigen gevoel en intuïtie te volgen. Stel vragen en blijf zoeken, laat je niet met een kluitje in het riet sturen. En ook belangrijk: hoe moeilijk het soms ook is, heb vertrouwen dat het allemaal weer goed komt.