Oude en nieuwe vrienden

Hoe vaak heb je het over je astma? De een praat er gemakkelijk over, maar de ander houdt het liever voor zich. Het is ook niet fijn om steeds alles maar weer te moeten uitleggen. Maar of je het er nu veel over hebt of niet, je echte vrienden weten het meestal wel. Dat is fijn, want als je het moeilijk hebt kunnen ze er voor je zijn en je steunen.

Maar als je veel last hebt van je astma en vaak naar het ziekenhuis moet of zelfs naar Davos, kan het moeilijk zijn om je vriendschappen te onderhouden. Je kunt in een isolement terechtkomen en sommige vrienden raak je kwijt. Daar staat tegenover dat je daar ook nieuwe vrienden leert kennen, die ook astma hebben en die beter dan wie ook kunnen begrijpen wat dat betekent.

Anneke Jellema

En ik weet nu ook wel wie mijn vrienden zijn. Ja, veel vrienden ben ik een beetje kwijtgeraakt door Davos. Ik was er nooit en als ik er was liep ik achter en moest ik alles inhalen. Ze snapten niet dat ik er steeds mee wegkwam. Dat is ook wel logisch, maar best vervelend voor mij, want ik kon het er met het ziekenhuis en zo niet echt bij hebben. Gelukkig had ik toen wel een paar echte vrienden en nu nog een paar, maar de meesten ben ik wel kwijtgeraakt. We zijn gewoon uit elkaar gegroeid.

Ik heb ook vriendschappen aan Davos overgehouden. We bellen, we hebben Hyves, MSN en we zoeken elkaar in het echt op. Ze snappen echt waar het over gaat. Andere mensen doen wel alsof ze het snappen, maar daar moet je toch echt astma voor hebben. Het lijkt wel alsof de mensen die in Davos hebben gezeten dezelfde soort droge humor hebben ontwikkeld.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Kim van Rooij

De jongens zagen me wel staan. Maar het is moeilijk als je moet vertellen dat je vaak ziek bent. Het eerste contact was altijd wel goed, maar dan haakten ze vaak af. Het was altijd van korte duur. Het was nooit echt serieus.

Met mijn vrienden kon ik er wel over praten. Maar op een of andere manier kon ik het zelf niet accepteren; waarom ik nou juist niet gewoon mee kon doen met roken of gymmen.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Nancy Lei Ma Yeung, moeder van Gabriëlle en Mitchell

Het zijn best sociale kinderen geworden. Ze zijn wel in staat om contacten te maken, maar ze maken alleen niet zo snel vrienden, ze zijn best op zichzelf. Ze hebben zich vaak moeten hechten aan anderen.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Liesbeth van Essen-Zandvliet, Kinderlongarts

Ze moeten opnieuw leren ademen en vooral meedoen. Meer doen dan ze gewend waren. Ze zijn vaak een beetje aan de zijkant beland. Gaan niet meer naar school en hebben geen vriendjes meer. Het is belangrijk dat dat weer hersteld wordt.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Renée van Bueren, moeder van Tessa

Ze zou als ze terugkomt in Nederland wat meer aandacht aan haar vriendinnen hier moeten besteden. Naarmate ze vaker en langer naar Davos gaat, blijven er minder vriendinnen over. Dat mag ze best wat meer aantrekken. Op school zitten ze ook niet meer met een vaste klas bij alle vakken. Ik heb het idee dat ze nu meer vriendinnen uit Davos heeft. Ze heeft contact met de kinderen uit Davos, via MSN, maar niet met de meisjes hier. Dat moet ze zelf weten. Het is natuurlijk makkelijker praten met kinderen die hetzelfde hebben.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Tessa van Bueren

Uit mijn handbalteam natuurlijk, en een paar van school. Ze weten dat ik astma heb. Mijn team weet dat heel goed, want ik ben wel eens benauwd. Zij weten ook wat ze moeten doen en aan wie ze dat moeten zeggen. Maar op school heb ik pas dit jaar vier vriendinnen leren kennen. Eigenlijk heb ik ze maar drie maanden op school gezien. Zij kennen me nog niet goed. Zij vergelijken mij met het buurmeisje dat astma heeft en een keer Seretide moet nemen bijvoorbeeld. Maar bij mij is het heel anders. Ze weten niet heel goed hoe ze ermee om moeten gaan.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Renée van Bueren, moeder van Tessa

Ik denk dat ze het een beetje zat begint te worden, om het steeds maar weer uit te moeten leggen. In het begin fietste ze naar school met vriendinnen. En als het slecht weer was, moest ze puffen onderweg. De eerste keren willen ze wel wachten, maar de derde keer vinden ze al dat je je aanstelt. Nu hebben we zoiets van, als je het niet begrijpt, jammer dan. Soms moet ze iets afzeggen en dat begrijpen anderen ook niet altijd.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Tessa van Bueren

Deze week vertelt mijn mentor aan de klas hoe het nou echt zit en hoe het verder moet. Ze weten nog niet dat ik de laatste twee jaar in drie jaar ga doen. Of wat ze moeten doen als ik in de klas heel benauwd word. Daar ben ik zelf niet bij. Dat wil ik ook niet want dan gaan ze vragen stellen en dat wil ik liever op een ander moment. [Jongens?] Het is nog niet veel gebeurd. Ik heb er laatst wel over nagedacht, dat ik dan een heleboel vragen kan krijgen.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Sandra van Vegchel, moeder van Tygo Staudt

Van de meesten wel, maar voor sommigen staat het te ver weg. Ik vang op het schoolplein wel eens wat opmerkingen op en dat is niet leuk. Ik wil dat hij zo veel mogelijk mee mag doen wat hij kan. Anderen denken dat ik hem push, maar zo is het niet. Vrienden weten hoe het zit. Die vinden het heel vervelend voor hem. Maar het is moeilijk uit te leggen.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Remco van Leuven

Ze behandelen me niet anders, ze vragen wel hoe het gaat en ze vinden het vervelend voor me.

Mohamed

Ik kan maar een klein beetje rennen. Dan moet ik weer stoppen om uit te rusten en daarna kan ik weer rennen. Ik heb er geen problemen mee, want mijn vrienden begrijpen het wel. Ik kan het tegen ze zeggen en dan stoppen ze ook gewoon.

Soms moet ik schreeuwen dat ik astma heb, als ze willen doorgaan met rennen. Maar ik ga het toch wel vertellen.

Klik hier om het hele interview te lezen.