Angst voor medicijnen

Ouders en ook kinderen maken zich nogal eens zorgen over de bijwerkingen van medicijnen, en in het bijzonder van die van inhalatiecorticosteroïden. Uit onderzoek blijkt dat zelfs huisartsen daar last van kunnen hebben; regelmatig wordt een te lage dosering voorgeschreven.

Goede voorlichting en uitleg over de werking kan de angst wegnemen. Het is belangrijk dat de ouders begrijpen dat de medicijnen die worden voorgeschreven ook echt nodig zijn. Kinderartsen gaan in principe heel verantwoord om met het gebruik van inhalatiesteroïden.

Tjalling de Vries, Algemeen Kinderarts, Leeuwarden

Ik denk vanwege de angst voor bijwerkingen. Niet alleen bij de ouders, maar ook bij de dokters. In 2002 kreeg 40% van de mensen die begonnen met inhalatiecorticosteroïden een veel te lage dosering. Dat zal nu niet veel beter zijn. Kinderen worden door de huisarts naar mij gestuurd omdat de inhalatiecorticosteroïden geen effect hebben. Dan blijkt vaak dat de dosering gewoon veel te laag is. Dat fenomeen bestaat nog steeds.

Ik denk dat er artsen zijn die te gemakkelijk inhalatiecorticosteroïden voorschijven en niet goed weten wat ze doen. We zouden tegen huisartsen kunnen zeggen dat ze onder de zes jaar geen inhalatiecorticosteroïden mogen voorschrijven, maar moeten doorverwijzen naar de kinderarts. Mijn ervaring is dat veel jonge kinderen met astmaklachten heel veel of langdurig inhalatiecorticosteroïden krijgen, maar dat het niet helpt. En dat de diagnose niet klopt of de dosering niet goed is. Dus ik denk dat daar nog wel iets te doen is.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Ted Klok, Kinderarts in opleiding, doet promotieonderzoek naar therapietrouw

De dokter vindt inhalatiesteroïden geen vergif, anders zou hij het niet voorschrijven. Er zijn wel bijwerkingen, maar voor de dokter wegen de voordelen ruimschoots op tegen de nadelen. Veel ouders vinden medicijnen sowieso vergif, of ze vinden dat je zelf weerstand moet opbouwen tegen astma, en met medicijnen kan dat niet. Ze hebben heel andere ideeën over medicijnen dan de dokter en maken heel andere afwegingen. Zowel ouders als kinderen. En het is goed om dat in de spreekkamer te bespreken.

De ouders die ik heb ondervraagd, maakten zich niet zo druk over corticosteroïden. Ze hadden meer in het algemeen weerstand tegen het geven van medicijnen: ‘Mijn kind hoeft geen medicijnen, in ieder geval niet elke dag. Dat is helemaal niet goed voor hem. Alleen als het echt nodig is en als ik zie dat het echt helpt.’

Opvallend in dit onderzoek was dat ouders die bij de huisarts kwamen weinig wisten van de medicijnen en de bijwerkingen en er eigenlijk niet bang voor waren. Voor wat je niet weet kun je ook niet bang zijn!

De ouders die bij de kinderarts kwamen, wisten allemaal wat steroïden met de groei doen. Maar daardoor kregen ze geen weerstand tegen de medicijnen.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Hein Brackel, Kinderarts Voor Longziekten, Eindhoven

We doen een proefbehandeling met Salbutamol, kijken hoe het beeld zich ontwikkelt en besluiten dan welke kant we op gaan. Ik noem dat een KWW-diagnose: ‘Kieken Wat ’t Wordt’. Ik heb de laatste jaren zo meer jonge kinderen van de inhalatiesteroïden afgehaald dan deze therapie gestart.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Marijke Tibosch, Orthopedagoog en Gezondheidszorgpsycholoog

We kwamen erachter dat zij bang was om de medicijnen te nemen omdat ze ergens gelezen had dat ze hier dik van kon worden. Pas toen we wisten hoe bij dit meisje de puzzel in elkaar zat, konden we gaan werken om haar gedachtes te veranderen. Toen ze eenmaal geloofde dat ze van deze medicijnen niet dik werd, was ze niet meer bang en was het innemen van de medicijnen geen probleem meer.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Rijn Jöbsis, Kinderlongarts, Mumc+ In Maastricht

Ouders hebben vaak angst voor het woord steroïden. Er doen veel indianenverhalen de ronde die in wezen onterecht zijn. Ik vind het plezierig als ouders erover beginnen, omdat ik het dan kan uitleggen en in het juiste perspectief kan plaatsen. En anders begin ik er zelf over. Ik probeer de ouders uit te leggen dat de medicijnen die we voorschrijven noodzakelijk zijn, maar dat we bij iedere controle kritisch bekijken wat we ermee doen: afbouwen, ophogen of hetzelfde laten. Ik probeer ouders duidelijk te laten zien dat we niet kritiekloos doorgaan met het geven van inhalatiecorticosteroïden. Maar dat we ook actief kijken naar mogelijkheden om af te bouwen of te stoppen, maar wel onder gecontroleerde omstandigheden.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Eric Duiverman, Kinderlongarts, Groningen

Jarenlang hebben we geroepen: ‘Als je maar je medicijnen trouw gebruikt, dan kom je er wel.’ Maar tegenwoordig zeg ik wel eens tegen de huisarts: ‘Die steroïden lijken niet zo effectief. Het heeft geen zin om de dosering almaar te verhogen, want dat leidt alleen maar tot een toename in de bijwerkingen zonder dat het een grote verbetering van het effect zal geven. We moeten het op een andere manier doen.’

Klik hier om het hele interview te lezen.

Petra Ploegman, moeder van Bjorn-Jens

Ik heb me nooit zorgen om corticosteroïden gemaakt. Misschien scheelt het dat ik zelf in de apotheek werkte en er daadoor misschien wat meer kennis over heb en het niet zo zwaar in zie. Ik zie dat het goed werkt. Hij doet het er goed op.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Esther Berkelaar, moeder van Pearl

Inhalatiecorticosteroïden vind ik niet vervelend, ik vind het juist heel belangrijk dat ik haar iets kan geven waar ze weer door kan ademen.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Sandra van Vegchel, moeder van Tygo

Als je erbij stilstaat hoeveel medicijnen hij al heeft gehad, word je daar niet vrolijk van. Ik heb me wel eens zorgen gemaakt over al die Prednisonkuren, wat doet dat met een kind. Tygo is aan de kleine kant. De kinderarts begint zich daar ook een beetje ongerust over te maken.

Ik denk niet dat hij zijn bolle wangen ziet. Soms, door de hoge dosis medicijnen, zegt hij wel eens, mama, mijn hartje doet zo raar, het klopt zo snel. Dat vind ik wel moeilijke momenten. Hoe ga je daar dan mee om en hoe krijg je hem weer rustig.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Catherine Lopulalan, moeder van Remco Heesters

Hij zit aan de maximale dosering voor een kind van drie. Dus er is geen marge meer. Er zijn nog wel wat opties, maar die zijn voor het najaar, als het erger wordt. Dat wil je niet horen, maar eigenlijk wist ik het wel.

Klik hier om het hele interview te lezen.

Jeroen en Morticia Roos, ouders van Damian

Probeer rustig te blijven. Je kind voelt hoe jij je voelt. Als je bijvoorbeeld niet achter de medicijnen staat, merkt je kind dat en zal hij ook tegenwerken. Doe de dingen niet gehaast, probeer rust in te bouwen. Je kind zal daar in meegaan. We maken er een spelletje van, zingen erbij. Je eigen aversie tegen dingen neemt je kind over.

Klik hier om het hele interview te lezen.