Af en toe word je teruggefloten

De tweeling René en Olaf Behr (14) hebben een speciale hartafwijking; non compaction cardiomyopathy.

René, wat heb je aan je hart?

Ik weet het eigenlijk niet precies, ik voel ook niks. Ik kan wel fietsen en best goed tekenen. Ik ben ook heel vaak buiten. Traplopen gaat ook. Op school doe ik ook wel mee met de gymles.
Als we rondjes moeten rennen, moet ik soms halverwege stoppen. Dat heeft niet zo zeer met mijn hart te maken, maar met mijn conditie die nog niet zo goed is.

Wanneer is het begonnen?

Meteen al vanaf het begin. Ik ben een van een drieling. Mijn zusje ging na twee weken dood en met mijn broer Olaf ging het ook heel slecht maar die heeft het overleefd. Ik kon eigenlijk snel naar huis. Ze hadden wel voorspeld dat ik mogelijk in de puberteit geopereerd moest worden, maar dat hoefde toch niet.

Vragen kinderen in je klas er wel eens wat je hebt?

Bij gezondheidslessen hebben we het nu over het hart en dan kijken we filmpjes over mensen met een hartafwijking en dan herken ik dat wel. De anderen weten ook wel dat ik een zusje had, dus dan vragen ze er wel naar.
Bij tekenles had ik er een stripverhaal van gemaakt. We moesten een strip maken over ons leven en ik had mijn geboorte uitgekozen. De juf vond dat zo’n bijzonder verhaal dat het ook in de schoolkrant kwam.

Begrijpen je klasgenoten wat je hebt?

De kinderen op school begrijpen het wel. Ik word er niet mee gepest.

Wat zeg je tegen nieuwe kinderen?

Toen ik naar de middelbare school ging, kwam er iemand naast me zitten. Dat was Pjotr. Toen vertelde ik nog niks. Een paar weken later hebben we erover gepraat in de klas en toen kwamen er wel vragen over. Nu weet de hele school het.

En op de sportschool?

Nee, daar weten ze het niet. Bij Olaf zien ze de littekens wel en vragen ze zich vast wel wat af. Dan komen er vast nog wel vragen.

Hoe gaat het met jou, Olaf?

Ik heb er niet echt last van. Ik denk wel dat ik een mindere conditie heb. Sport is ook niet echt mijn ding.

Wat zeg je als ze vragen naar je littekens?

Dat ik er zo mee geboren ben! Dat zei ik vroeger. Nu niet meer. Ik zeg dat ik geopereerd ben, overal aan. Dan weten ze het wel. Nu vragen ze vaker wat ik met mijn stem heb gedaan. Maar die is veranderd door de puberteit.

Waarom zijn jullie lid van de patiëntenvereniging?

Olaf; Ik lees ervaringen en verhalen van anderen. Ik twijfel niet aan mijzelf, maar soms denk ik dat ik te nuchter ben. Dat ik aan dingen voorbij loop. Af en toe wordt je toch weer terug gefloten.
René: ik lees ze niet echt.

René, waarom heb je je op de cyberpoli aangemeld?

Ik kreeg een kaartje binnen van de cyberpoli. Ik heb ‘m opgehangen op mijn prikbord opgehangen en na een paar weken heb ik me aangemeld.

Lezen jullie wel eens in het dagboekje?

René: Ik heb een keer gevraagd aan mijn moeder wat ik nou had en toen vertelde ze dat ze een dagboekje had. Die heb ik toen op zolder opgezocht en sindsdien ligt het op mijn kamer. Af en toe lees ik erin. Dan lees ik hoe het allemaal gegaan is.

Denken jullie nog wel eens aan je zusje?

René; Jawel. Als ze er nu nog was, hoe zou het dan gegaan zijn.
Olaf: ja, ook op dezelfde manier.