Ik merk er niets van

Sebastiaan (14) is de oudste van drie kinderen. Hij heeft een tetralogie van Fallot. Later wil hij chirurg worden.

Merk je er iets van?

Niets. Ik kan gewoon sporten en ik fiets naar school. Ik hoef ook geen pillen te slikken. Ik moet alleen om de twee jaar op controle, verder merk ik er niets van. Toen ik drie was, ben ik voor het laatst geopereerd. Ik kan me nog herinneren dat ik allemaal witte plakkertjes over mijn litteken had.

Komt AHA in de familie voor?

Voor zover ik weet niet.

Wat voor sport doe je?

Ik zit op hockey. Als ik een sprintje trek, moet ik wel heel eventjes bijkomen, maar dat lijkt me redelijk normaal. Het is niet zo dat ik aan het einde van de wedstrijd helemaal instort. Ik speel drie keer in de week. Ik wil ook graag op roeien en ik fiets iedere dag 12 kilometer naar school.

Weet je wat je aandoening inhoudt?

Voorzover ik weet lekt mijn rechter hartklep. Het is een keer helemaal uitgelegd, maar toen kwam er zoveel medische praat doorheen, dat ik het maar voor de helft begreep. Ik weet de grote lijnen. Ik vind het wel belangrijk om te weten wat er speelt, want het is wel je eigen lichaam.

Denk je vaak aan je hart?

Nee, eigenlijk niet. Het is zo vanzelfsprekend, ik heb er ook geen last van. Ik heb geen reden om eraan te denken en ook geen behoefte. Ik lig er niet wakker van.

En als je denkt aan de toekomst?

Ik wil later chirurg worden. Dan weet ik precies hoe het zich zal gaan ontwikkelen en wat er kan gebeuren. Ik weet dat ik in de loop van de tijd weer geopereerd moet worden. Er moet iets worden vervangen, maar ik weet niet precies wat. Het moet ergens tussen mijn 15e en 20e jaar gebeuren. Ik zie er niet tegen op. Hoe eerder hoe beter. Als er iets niet goed is, heb ik liever dat het zo snel mogelijk gebeurt.

Hoe is het op school?

Ik zit in de 2e van het gymnasium. Ik heb wel eens een dag moeten missen op school, maar vanwege maagklachten. Niet voor mijn hart.

Hoe reageren andere kinderen op jouw litteken?

Op de basisschool vroegen ze er wel eens naar en dan zei ik gewoon dat ik geopereerd was aan mijn hart. Dan zei iedereen 'whoh', en daar bleef het dan bij. In groep 8 was het niet meer interessant.

Heb je het wel eens uitgelegd aan de klas?

Nee, alleen tijdens de gymles heb ik er wel eens iets over gezegd. De leerkrachten weten het wel, voor het geval er eens iets mis kon gaan. Maar ik heb het nooit helemaal uitgelegd.

Ontzie je jezelf in het dagelijkse leven?

Nee, maar ik drink niet en ik ga ook niet roken. Gewoon omdat het niet goed is. Als ik 16 ben zal ik vast eens een biertje drinken, maar met mate. Maar dat doe ik niet voor mijn hart.

Hoe gaan je ouders met je om?

Niet extra bezorgd. Ze voeden me gewoon op. Ik doe zoveel aan sport. Dat geeft geruststelling. De controles zijn ook altijd goed. Dat geeft ook zekerheid.

Zoek je wel eens naar informatie, via internet bijvoorbeeld?

Nee, maar dat komt echt omdat ik er helemaal geen last van heb. Ik heb er geen behoefte aan. Het zou misschien wel verstandig zijn. Ik ben ook geen lid van een patiëntenvereniging.

Waarom wil je chirurg worden?

Dat heeft een beetje met mijn hart te maken. Dan weet ik precies wat er met me aan de hand is. Als er dan iets moet gebeuren, dan weet ik precies wat.

Heb je tips voor andere kinderen?

Denk er niet te veel aan want anders ga je veel te veel stressen. Maar doe ook geen extreme sporten of zo. Ik denk dat dat niet goed is.

Heb je daar wel eens aan gedacht? Aan extreme dingen?

Ik heb wel eens een verhaal gehoord dat het dan fout kan gaan, dat heb ik er dus niet voor over.